De commissie heeft uit alle nominaties vijf genomineerden gekozen op basis van bovenstaande criteria en na het beluisteren en beoordelen van de verhalen van de genomineerden. Deze genomineerden staan woensdag 13 juni 2018 op het podium. Dan laat de commissie weten wie de felbegeerde Nelson Award in ontvangst mag nemen.

Bekijk hieronder de vijf genomineerden en lees hun verhaal!

Richard Willemse – “Voor het goede doel durf ik de rebel uit te hangen”
Door: Eefje van den Akker

Richard Willemse (56) werkt al ruim 38 jaar voor Albert Heijn, maar is veel meer dan alleen een ‘supermarktman’. Zo maakt hij zich als manager van een filiaal in de Utrechtse wijk Oog in Al sterk voor een betere buurt. “Ik wil de wijk versterken en verbinden door verschillende initiatieven op poten te zetten.”

Eenzame ouderen
Een van deze initiatieven die Willemse begon is de zogenaamde boodschappenbus. Als bewoner van de wijk zag hij hoe deze jonge, florerende buurt met veel gezinnen ook een andere kant had: die van eenzame ouderen die al jaren in de buurt wonen en soms nauwelijks meer hun huis uit komen. “Ik heb contact gezocht met Careyn, een thuiszorgorganisatie, omdat zij een beter beeld hebben van deze eenzame ouderen en door de samenwerking met Mikkie Smits van de Stichting Vecht en Ijsel is vervolgens de boodschappenbus ontstaan.”

Prettige ervaring
Nu rijdt de boodschappenbus elke vrijdag zijn ronde om de ouderen in de wijk van huis op te halen. Bij de Albert Heijn wordt de groep vervolgens ontvangen met thee, koffie en een taartje waarna ze op hun gemak boodschappen kunnen doen, alhoewel dat laatste lang niet altijd meer de hoofdzaak is. “Al kopen ze helemaal niets. Zolang ze maar even de deur uit geweest zijn, en onder de mensen zijn. Die prettige ervaring vind ik het belangrijkste.”

Opstapje
Zo probeert Willemse zich vanuit zijn ervaring in het supermarktwezen zoveel mogelijk in te zetten om het verschil te maken. Voor de ouderen creëerde hij de boodschappenbus en de terugkomende seniorenbijeenkomsten, voor de jongereninstelling realiseerde hij afgelopen Oudjaarsdag een voetbaltoernooi. Ook voor de koers van zijn supermarkt heeft de Albert Heijn-manager duidelijke ideeën. “De winkel moet een soort opstapje zijn voor mensen met een afstand tot het werkveld.” In de zaak werken Syriërs die bij Richard de ruimte krijgen om de taal te leren maar ook mensen met een rugzakje mogen zijn team versterken.

Rebel voor het goede doel
Om verschillende plannen te mogen doorvoeren moet hij soms wat tegen de stroom in roeien, vertelt hij lachend. “Ik zie mezelf een beetje als een pionier. Ik sta regelmatig in een spagaat omdat ik me het liefst focus op verbinden en organiseren, maar er natuurlijk ook geld verdiend worden.” Maar Willemse is hier inmiddels aan gewend en heeft zijn draai helemaal gevonden. “Gezien mijn leeftijd en ervaring durf ik best een beetje de rebel uit te hangen, zeker voor het goede doel.” Voor wie ook wil verbinden heeft de enthousiaste supermarktman een duidelijke boodschap: “Wees oprecht en doe het echt omdat je iemand wilt helpen. Maak contact en luister naar wat de mensen echt willen.”

Kay Eeftink – “Een digitale afstand mag niemand belemmeren”

Door: Eefje van den Akker

Wie aan sociale ongelijkheid denkt, zal het niet direct koppelen aan computers en laptops. Toch zag Kay Eeftink dagelijks van dichtbij hoe digitale ontwikkelingen zorgen voor het uitsluiten van bepaalde groepen mensen. Via zijn ICT-bedrijf knapt hij daarom oude laptops op en doneert deze dan aan scholieren, asielzoekers of starters. “Er zijn zoveel mensen met ideeën of plannen die worden gedwarsboomd door het ontbreken van technologie: zo’n digitale afstand mag niemand belemmeren.”

Uitgerangeerde laptops
Eeftink spreekt vol passie over het helpen van mensen. Via de Utrechtse Uitdaging werd hij in contact gebracht met stichtingen die geen geld hadden om ICT op orde te brengen. Al snel merkte de ICT’er hoe hij met een kleine moeite de ander een groot plezier kon doen. Hij trok de stoute schoenen aan en ging bij grote bedrijven langs op zoek naar uitgerangeerde laptops.

“Iets wat afval is voor iets als een bank kan een gigantische impact hebben op een scholier die anders zonder laptop naar school gaat en gedwongen mee moet kijken bij een klasgenoot. Dat werkt niet.”

Bedrijven reageerden in eerste instantie terughoudend, maar de garantie die Eeftink hen kan bieden geeft vaak de doorslag. “Door per laptop een certificaat uit te geven als bewijs van grondige schoonmaak, hebben zij een garantie terwijl het vanuit onze expertise een gemakkelijke handeling is. Het draait uiteindelijk allemaal om een vertrouwenskwestie.”

Een kleine moeite
De energie die Eeftink in deze werkzaamheden steekt vindt hij meer dan normaal. “Het is voor ons zo’n kleine moeite. Ik zie het meer als de planten van de buren water geven: een kleine handeling waar de ander toch heel dankbaar voor is.” De ICT’er heeft dan ook een simpele boodschap aan anderen die graag bij zouden dragen: geef iets weg waarvan je denkt dat een ander er niets aan heeft. Met name een bepaalde handeling die jou gemakkelijk afgaat, kan soms voor de ander het verschil maken.”

In het geval van Kay Eeftink is dat het uitdelen van geschoonde laptops en het tegengaan van digitale achterstanden bij mensen. “Ik ben geen Don Quichot voor leerlingen met arme ouders, maar ik ben er wel van overtuigd dat je een scherp oog moet blijven houden: sociale ongelijkheid mag er nooit insluipen omdat we gewend raken aan een bepaalde norm.”

Rintske Bosma – “Geloof in geven en investeren: je krijgt het altijd terug”

Door: Eefje van den Akker

Als 16-jarig meisje werd Rintske Bosma (43) voor het eerste geconfronteerd met kinderprostitutie. Een heftige documentaire openende haar ogen en vanaf dat moment wist ze het zeker: ooit wil ik deze wanpraktijken tegengaan. Tegenwoordig is ze eigenaar van Cupbliss, een onderneming waarvan minstens de helft van de winst naar goede doelen gaat. “Deze business heb ik opgezet om rijk te worden: niet voor mezelf maar om het in goede doelen te steken.”

Koffie en gezelligheid
Jaren verstreken sinds het zien van de documentaire. Bosma werkte vijftien jaar lang in de goedbetaalde ICT-wereld, maar gelukkig en tevreden was ze niet. Opnieuw ontstond bij haar de behoefte om iets goeds te doen voor kinderen in de prostitutie. Dit keer besloot ze daadwerkelijk aan de slag te gaan met een idee. “Ik moest een product hebben dat ik kon verkopen en waar ieder bedrijf wel oren naar zou hebben. Uit eigen ervaring wist ik hoe geliefd koffie op de werkvloer is, maar ook hoe ongezellig het soms kan zijn. Die twee gegevens koppelde ik aan elkaar en Cupbliss was geboren.”

De angst van een starter
Bosma stak de bekende kartonnen koffiebekertjes in een kleurig jasje – voorzien van een opschrift – om zo op ieders gezicht weer een lach te toveren. Een concept dat al snel bleek aan te slaan. “Bedrijven die zich in eerste instantie wat sceptisch uitlieten, maar toch mee deden voor het goede doel, bekenden later hoeveel positiviteit de bekers opleveren.” Bosma kijkt inmiddels lachend terug op die eerste stappen. “Ter investering liet ik 50.000 bekers maken. Dat was toen wel even spannend.” Nergens voor nodig bleek al gauw: binnen twee weken was alles op. “Inmiddels verkoop ik er miljoenen.”

Samen verschil maken
De opbrengsten van de miljoenen bekertjes stuurt Bosma naar zorgvuldig uitgekozen goede doelen als Warchild,Terres des Hommes, Free a Girl en Cupbliss Safehouse Foundation. Maar daar houdt het niet op. Ze heeft een duidelijke toekomstwens: een eigen stichting die echt impact kan maken. Tot die tijd biedt ze een select aantal doelen aan, zodat deze met haar geldbedragen ook daadwerkelijk het verschil kunnen maken. “Ik wil dat er honderdduizenden euro’s naar het goede doel gaan. Het draait voor mij om de samenwerking met anderen, samen wil ik het verschil maken.”

Geven en investeren
Haar succes zit hem vooral in de positieve uitwerking die Cupbliss op mensen heeft, zo vindt de ondernemer. Bosma: “Ten eerste zit er in de bekers al positiviteit, daarnaast zijn er maar weinig ondernemingen die zoveel eigen winst weggeven. Ik heb heb het zelf niet altijd breed gehad, toch zal ik aan dat concept nooit wat veranderen. Ik geloof in geven, ook voor wie bang is een risico te nemen. Ik zou zeggen: zet die stap, durf te geven en te investeren. Je krijgt het dubbel en dwars terug.”

Bob Scherrenberg – “Dit werk geeft je zoveel mooie inzichten en energie”

Door: Eefje van den Akker

‘Een lokale ontwikkelaar met hart voor Utrecht’, dat is hoe de jury deze genomineerde omschrijft. Bob Scherrenberg staat aan het roer van het familiebedrijf Overvecht Vastgoed. Als ondernemer is hij betrokken bij diverse vastgoedprojecten met uitgesproken duurzame- en maatschappelijke impact. “Onze missie is bijzondere bestemmingen creëren waar het voor iedereen goed vertoeven is.”

Van huis uit
Zijn maatschappelijke betrokkenheid valt volgens de geboren en getogen Utrechter goed te verklaren. “Mijn vader is een echte zakenman, terwijl mijn moeder dan weer heel sociaal bewogen is. Die combinatie heeft mij vervolgens weer op dit pad gebracht.” In zijn werk is Scherrenberg continu bezig met het ontwikkelen van vastgoed waarbij duurzaamheid en de behoeften van mensen centraal staan. Ook binnen de wijk Overvecht zijn dat twee speerpunten die hij altijd in zijn achterhoofd houdt. “Wij vinden het fijn om de stad mooier te maken door een gebied met plezier in te richten en in gesprek te gaan met mensen.”

Kansen creëren
Vanuit die behoefte heeft Scherrenberg met zijn bedrijf al een aantal initiatieven gefaciliteerd. ‘Een klein steuntje in de rug’, zoals hij het zelf bescheiden noemt. Door bij de opstart van Overvecht Buurtmobiel te helpen, konden de initiatiefnemers uiteindelijk op eigen benen staan. Daarnaast investeerde Scherrenberg in Het Hof van Cartesius, de Werkspoorkathedraal en het erfgoedbehoud van de werkspoorpanden. Via zijn eigen organisatie probeert Scherrenberg mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek te geven. “Oog hebben voor aandachtsgebieden en kansen creëren voor mensen, dat vind ik het mooiste om te doen.”

Overvecht in het hart
Ondertussen blijft Scherrenberg trouw aan de plek waar hij opgroeide: Overvecht. “Overvecht zit in ons hart. Het is een wijk met grote tegenstrijdigheden. Aan de ene kant gebeuren er geweldige dingen en aan de andere kant komt de wijk nog altijd slecht in het nieuws. Het is mijn missie om deze wijk ook van zijn mooie kanten te belichten, zodat de verschillende kansen voor dit gebied aan het licht komen.”

Energie & inzichten
Graag maakt Bob andere ondernemers enthousiast over zijn initiatieven. “Ik zou andere ondernemers willen meegeven hoe leuk het is. Ik doe dit op mijn eigen manier en liefst niet teveel in de spotlights. Maar, vaak hebben ondernemers toch een focus op hun eigen bedrijf: in goede tijden is het zwaar en hard werken en in slechtere tijden evengoed. Wanneer zij hun ogen openen en hun werk breder trekken, dan zouden zij veel meer zien. Dit werk geeft me veel mooie inzichten en energie, daar doe ik het uiteindelijk voor.”

Bader Dahhan – “Zolang iemand maar geen honger heeft, dat is het allerbelangrijkste”

Door: Eefje van den Akker

Ruim drie jaar geleden kwam Bader Dahhan (32) vanuit Syrië naar Nederland. Door vrijwilligerswerk in een kringloopwinkel te doen, maakte hij zich de taal eigen. Inmiddels heeft Dahhan sinds een jaar zijn eigen winkel La Boucherie, waar hij vlees en groenten verkoopt. Klanten die het niet altijd kunnen betalen schenkt hij voedsel. “Bij mij maakt het niet uit wie je bent of waar je vandaan komt, wie geen geld heeft voor voedsel krijgt van mij gratis te eten.”

Gratis maaltijd
Sinds een half jaar is zijn zaak op de Damstraat een plek waar wekelijks meerdere gezinnen langs komen om eten uit te zoeken. In zijn etalage hangt een wit A4’tje met de tekst: “Heeft u geen geld, dan mag u 1 maaltijd gratis uitzoeken.”

De geboren Syriër vertelt hoe hij nog altijd verbaasde reacties krijgt van klanten, helemaal als hij hen uitlegt dat hij geen regels of eisen stelt. “Ik hoef iemands naam niet te weten, bij mij hoeft ook niemand zich te schamen. Als iemand vraagt of hij ook gratis vlees mag uitkiezen zeg ik volmondig ‘ja’.” Bezoekers mogen dan ook zelf een maaltijd uitkiezen en wie al eens een is langs geweest mag altijd terug komen. “Zolang iemand maar geen honger heeft, dat is het allerbelangrijkste.”

Terugdoen
Dahhans overtuiging en motivatie komt grotendeels voort uit eigen ervaring. Als geen ander ondervond hij hoe belangrijk de hulp van iemand anders kan zijn. “Toen ik in Nederland kwam met mijn gezin hadden wij letterlijk niets. We brachten maandenlang door in een AZC en ik weet nog goed hoe wij daar te eten kregen en werden verzorgd. Het was toen dat ik besloot op een dag hetzelfde te willen terug doen voor anderen in nood.”

Bescheiden
Dahhan hoop dat dat andere bedrijven hem zullen volgen, zodat nog meer mensen geholpen kunnen worden. “Het leven in Nederland is goed geregeld, kinderen hoeven hier niet met honger op straat te leven. Toch zijn er genoeg mensen die de hulp écht nodig hebben. Een mens kan maar een keer goed leven, dan moet ie daar ook de kans voor krijgen.”

Bescheiden als Bader Dahhan is doet de nominatie hem vrij weinig. “Voor mij is het vooral belangrijk dat mensen die honger hebben geholpen worden. Natuurlijk voel ik mij vereerd, maar het weggeven van een maaltijd maakt mij blijer dan het krijgen van deze prijs.”